afscheid

Iets wat iedereen eigenlijk wel weet…

Elk jaar wil ik nieuwe dingen leren, de ene keer over filmen of monteren, de andere keer over ondernemen en marketing en dan weer over persoonlijke ontwikkeling. Nu volg ik twee trainingen, een over storytelling in video’s en ook een training van Michael Pilarczyk. Hij vergelijkt het leven met een schaakspel: ”Onze tegenspeler is de tijd. En van de tijd heeft nog nooit iemand gewonnen. Vaak wachten we tot een deadline in zicht komt voordat we in actie komen. We stellen uit tot het laatste moment en op de valreep haasten we ons om het werk nog net op tijd […]

Share

Haar grootste nachtmerrie: voor altijd te laat…

Hoe had het kunnen gebeuren? Wat een nachtmerrie, zo maar ineens was het afgelopen, het leven van haar vader. Niemand had het aan zien komen, totaal onverwacht. Oké, hij was een man op leeftijd, maar nog redelijk fit en vitaal en behalve wat problemen met zijn darmen en zijn prostaat, was er weinig met hem aan de hand. Gisteren had ze hem nog aan de telefoon gesproken, twee keer zelfs. Eerst met de felicitaties voor haar zoon, die die dag 16 werd en later nog iets over het bankpasje van hun gezamenlijke bankrekening. Niets bijzonders zou je zeggen. Maar de […]

Share

Licht uit, spot aan: De hoofdrol in je eigen levensverhaal

“Oma, kom ik ook in de film?” Enthousiast huppelde de kleine Emma door de tuin van hun prachtige vakantiehuis in Italië. Ze hadden deze week een documentairemaker op bezoek die hen uitgebreid interviewde over hun leven en mooie beelden maakte van hun familie, het fijne huis en de omgeving waar ze al heel wat jaartjes vakantie vierden. Op de golfclub had oma hierover gehoord en ze vond het een fantastisch idee om hun eigen levensverhaal te laten vastleggen op video. Dit was precies het juiste moment: nu waren ze nog vitaal en konden ze nog goed verhalen vertellen en herinneringen […]

Share

Blij met wat we hadden

Ze kon wel janken. Renate had een rustig weekendje thuis gepland maar nu de dag zo somber begon, voelde ze zich zo alleen. De afgelopen maanden was ze vaak op zaterdag met haar moeder naar de markt gegaan. Meestal dronken ze nog ergens een kopje koffie. Dat waren fijne momenten geweest. En nu…

Share

Wat weet jij eigenlijk van jouw familie?

Dit keer heb ik geen blog geschreven maar een korte video gemaakt over mijn werk als videomaker van levensverhalen. Wat voor band heb jij met familie? En wat weet je eigenlijk van dierbare familieleden? Weet je genoeg of wil je eigenlijk wel meer weten? Het gaat tenslotte ook om jouw familiegeschiedenis. Welke verborgen verhalen wil jij nog ontdekken? Bekijk eerst mijn video hieronder of doe meteen de gratis levensverhaal-check.

Share

Te lang gewacht

Mijn vader was 70, toen mijn moeder overleed. Na een verdrietige periode lukte het hem om zijn leven weer op te pakken. Hij had een goede gezondheid maar het alleen zijn en het alleen eten, dat viel hem zwaar. Gelukkig had hij veel kennissen en was hij een graag geziene gast. Tot zijn 80 ste was hij sterk en gezond. Daarna trok hij zich langzaamaan terug. Ik had er nooit echt over nagedacht, dat hij er ineens niet meer zou zijn. Anders had ik hem wel eerder gefilmd.

Share

Ik was te laat

Verdwaasd en met tranen in mijn ogen staarde ik voor me uit met de telefoon in mijn hand. Twee dagen geleden hadden we gedag gezegd. Gedag omdat we een weekje op vakantie gingen. Toen leek er nog niets aan de hand. Ja, ze was wel moe, maar dat was ze meestal na een chemokuur. Ze wenste ons een fijne skivakantie. En nu belde mijn vader mij in Oostenrijk om te zeggen dat mijn moeder overleden was. Néé, hoe kon dat nou… Dat kon toch niet waar zijn… Mijn moeder!

Share

Fijn om die vertrouwde stem weer te horen

Andrea had al zeker vijf jaar klachten voordat begin vorig jaar duidelijk werd dat ze ongeneeslijk ziek was. Toen ze dat hoorden, maakten zij en haar man Frans eigenlijk alle rouwfasen door. Boosheid, verdriet en uiteindelijk berusting. Andrea is altijd zoveel mogelijk blijven doen. Samen hebben ze nog prachtige reizen gemaakt door Canada en Zuid-Afrika. Daarvan heeft Andrea echt intens genoten.

Share

“Ik mis mijn moeder nog elke dag”

Monica staarde met betraande ogen naar buiten. Ze had net een telefoontje gekregen van het verzorgingstehuis waar haar moeder sinds 3 maanden woonde. Niet te geloven dat het zo snel was gegaan. Gelukkig had ze nog zo lang in haar eigen huis kunnen wonen. Ook al had de dementie haar steeds vergeetachtiger gemaakt, zolang ze haar dagelijkse wandelingetjes door haar eigen buurtje kon maken was ze gelukkig geweest. Nu moest Monica een begrafenis regelen zonder dat ze wist wat haar moeder precies wilde. Ze wist alleen dat ze begraven wilde worden in haar geboortedorp in Oostenrijk.

Share

Regel je erfenis

In gedachten verzonken reed Peter naar huis. Hij had de hele dag in de grote tuin van zijn bejaarde ouders gewerkt. Hij was moe: lichamelijk maar ook geestelijk. Het deed hem pijn om te zien hoe snel zijn 87-jarige vader ineens achteruit was gegaan. Tot voor kort nog heel energiek en nu in een paar maanden was hij een oude man geworden. Hoe lang zouden zijn ouders nog in hun unieke huisje met grote tuin aan de rand van het bos kunnen wonen? Hoe onwerkelijk dat ze er eens niet meer zijn… 

Share