Stel je eens voor… Je zit voor een beeldscherm en je ziet je opa op zijn zwarte herenfiets. Hij komt aangefietst in de straat waar ze al bijna hun hele leven wonen. Hij zet zijn fiets in het trappenhuis van hun bovenwoning. Hij loopt de trap op naar één hoog. Je opa, zo herkenbaar met zijn vriendelijke gezicht en zijn grijze haar. Hij schuifelt wat rond in zijn studeerkamer. De hele wand staat vol met boeken. Zijn hele leven heeft hij boeken verzameld. Vaak liep hij in de pauze van zijn werk even een rondje over de Waterlooplein markt. Of ging hij naar De Slegte in de Kalverstraat om te kijken of er weer nieuwe of tweedehands boeken waren die hem interesseerden.
Een dienstverband van meer dan 40 jaar
Op zijn grote eikenhouten bureau met rolluik ligt een groot kunstboek met afbeeldingen van kleurrijke schilderijen open. Hij gaat zitten en vertelt enthousiast over zijn verzameling. Hij laat zien waarom dit boek zo bijzonder voor hem is. Na een dienstverband van meer dan 40 jaar heeft hij dit van zijn collega’s gekregen toen hij met pensioen ging. Voorin zit een kaartje waarop dat geschreven staat.
Even later zit hij op zijn vaste plek
In zijn stoel in de woonkamer vlakbij het raam. Daar zit hij meestal als je bij hem op bezoek komt. Meestal leest hij en soms maakt hij de doorloper uit de krant. Hij vertelt over zijn jeugd in Zeeuw Vlaanderen en dat hij naar Amsterdam verhuist omdat hij bij de Belastingdienst wil werken. Via een collega leert hij zijn vrouw kennen, jouw oma. Ze komt uit Friesland maar verhuist voor de liefde. Je opa laat wat oude foto’s zien en vertelt over je vader. Hij is hun enig kind en ze zijn erg trots op hem dat hij gestudeerd heeft en gewerkt als gemeenteambtenaar. Je opa loopt een rondje door het huis en je ziet de oude slaapkamer van je vader. En het opklapbed waarin je jaren geleden zelf ook geslapen hebt, toen je bij je opa en oma logeerde.
Kun je je zulke beelden en verhalen voorstellen van jouw dierbaren?
Mooi toch, om zo’n video zelf te kunnen bekijken en om te laten zien aan je kinderen, neefjes en nichtjes en misschien zelfs kleinkinderen? En ook bijzonder om meer te horen over het leven van jouw dierbaren en waarom ze bepaalde keuzes hebben gemaakt. Of hoe hard ze gewerkt hebben om voor hun gezin te kunnen zorgen. Soms begrijp je elkaar ook beter als je meer over elkaar weet. Dan snap je bijvoorbeeld beter waarom iemand altijd zo snel eet…
Voor het niet meer kan
In de bijlage van het NRC las ik een column van Raoul de Jong met de titel Opa’s bibliotheek. Zijn opa is 90 jaar en is verhuisd naar een verzorgingstehuis. Raoul is 35 en zoekt zijn opa elke maand op voor een levensles. Hij praat dan met hem over zijn leven voor het niet meer kan. Hij wil zijn persoonlijke verhaal horen over de Tweede Wereldoorlog, de eerste tv, het internet en nog over zoveel meer. Horen wat zijn opa geleerd heeft van het leven. En dat gebruiken voor zijn column in het NRC. Hoe mooi is dat?
Hoe leg jij een levensverhaal van jouw dierbare vast?
Er zijn natuurlijk meer manier om verhalen, om levensverhalen vast te leggen. Dat kan in geschreven vorm in een boek of in een korte verhalen. Of in een mooi notitieboekje waarbij jouw dierbare antwoord geeft op vragen over zijn leven. Maar het kan ook op video. Video heeft als toegevoegde waarde dat je jouw dierbare ziet bewegen en hoort praten en lachen. Lijkt dat je veel werk? Laat mij je dan helpen om een videoportret te maken. Mijn hulp kan variëren van tips om je op weg te helpen tot het maken van de video van hun levensverhaal. Of alles daar tussen in. Met een uniek en persoonlijk videoportret van je dierbare blijft een deel van de verhalen en herinneringen bewaard. Een waardevol document van je dierbare. Wie wil dat nou niet… Zet nu de eerste stap en download meteen de gratis levensverhaal-check. Zo krijg je snel nieuwe inzichten waarom je een levensverhaal op film wilt!
Ik ben Marjolijn van der Veeken, videomaker en tekstschrijver. Zelf weet ik hoe groot het gemis is en hoe groot de leegte is na het overlijden van dierbare familieleden, zoals grootouders en ouders. Als er geen tastbare herinneringen en verhalen meer zijn, als ze hun levensverhalen niet hebben doorgegeven.
Daarom is mijn missie om levensverhalen vast te leggen op video. Ik help je graag om speciale herinneringen aan dierbaren te creëren door video’s te maken van hun levensverhalen. Hierbij combineer ik mijn eigen ervaringen van het verlies van mijn ouders met mijn passie om met video en het monteren van video en foto’s mooie, blijvende herinneringen te maken.
