[blog] Bij het begin van mijn bedrijf was mijn doel om voor zo veel mogelijk families mooie videoportretten te maken van het levensverhaal van hun dierbare familieden. En dat is iets, wat ik nog steeds fascinerend vind om te doen. Het is bijzonder om in het leven van iemand anders te stappen en te horen wat iemand heeft meegemaakt en wat voor keuzes hij of zij gemaakt heeft. Of wat hem of haar overkomen is.

Andere tijden

Maar het blijft ook bijzonder om te horen hoe anders het leven in de vorige eeuw was. Het tempo was veel lager, er was veel minder apparatuur, in huis, in de keuken, op kantoor. Het waren echt andere tijden. Bijvoorbeeld dat alle was met de hand gedaan werd. Dat kookwas echt in een ketel op het vuur gekookt werd. Maar ook dat er veel minder rijkdom was en daardoor veel zuiniger met grondstoffen werd omgesprongen. Wie kent niet de verhalen dat als het bad eenmaal vol was, de hele familie één voor één in hetzelfde badwater een bad nam. Dat kunnen we ons nu toch echt niet meer voorstellen…

Dus een videoportret van iemand waarin je een stukje van zijn of haar leven vastlegt is heel mooi werk. Maar ik realiseer me dat ik niet van iedereen die dit wil zijn of haar levensverhaal kan vastleggen en dat hoeft ook niet. Je kunt het natuurlijk ook zelf doen of iemand anders vragen om dit voor jou te doen.

 

Interessant, maar …

Wat ik merk is dat er veel mensen zijn aan wie ik dit vertel, dit idee interessant vinden. Voordat ik met mijn bedrijf begon, heb ik hierover met heel veel mensen gesproken en ik kreeg bijna alleen maar te horen dat ze het een goed idee vonden. Maar in de praktijk merk ik toch dat veel mensen vooroordelen over levensverhalen hebben. Ik noem de drie vooroordelen die ik het meeste hoor.

1. „Er is nog tijd genoeg”
   Veel mensen die ik vraag of een levensverhaal op film iets voor ze is, zeggen dat ze er nog even mee willen wachten. En dat is jammer, want ik heb ook al een aantal keer meegemaakt dat ze dan te lang wachten en dat het dan niet meer kan. Ouders of grootouders worden ernstig ziek of overlijden onverwacht of na een kort ziekbed. En dan is het te laat en dat is jammer. Want waarom zou je niet verhalen over je leven vertellen als je nog gezond en fit bent? Je kunt dan toch terugkijken op je leven en daarover vertellen?
2. „Mijn leven is niet interessant”
   Dit vooroordeel hoor ik ook regelmatig. Je ouders of grootouders hoeven echt geen bekende Nederlander of wereldster te zijn om over hun leven te mogen vertellen. Hun leven is onderdeel van jouw familiegeschiedenis en ook als ze geen bekende Nederlanders zijn, is dat verhaal interessant voor jouw nageslacht. Hoe vaak hoor of lees je niet dat mensen in archieven op zoek gaan naar wat er gebeurd is in het leven van hun ouders of grootouders? Omdat ze niet weten waarom bepaalde zaken gegaan zijn zoals ze gegaan zijn. Soms komt dat omdat een ouder of grootouder daarover niet wilde praten, maar veel vaker omdat kinderen die vraag nooit gesteld hebben. En wat is er leuker om zoiets aan de persoon zelf te vragen dan er later eindeloos naar te moeten zoeken in stoffige archieven?
3. „Het is te duur”
   Wat is té duur? Kostbaar en waardevol zou ik zeggen. Je kiest natuurlijk zelf op welke manier je een levensverhaal vastlegt. Dat je het helemaal zelf doet of dat je het helemaal uitbesteedt. Of dat je kiest voor een tussenvorm, een samenwerking met een professional. Feit is dat je na het voorbereiden en filmen van een levensverhaal nog zeker twee keer zo veel tijd nodig hebt, om van al het materiaal dat je inmiddels verzameld hebt een mooi videoportret te monteren. Dat materiaal is om te beginnen het interview met de hoofdpersoon en daarnaast allerlei foto’s uit de fotoboeken van de hoofdpersoon, eventueel andere video’s, als die passen bij het verhaal en beeldmateriaal dat je op internet nog kunt vinden om het verhaal verder te ondersteunen en aan te kleden. En ja, dat kost ook een professional tijd. Maar aan de andere kant, als je moet kiezen tussen een nieuwe dure tv of een luxe loungeset en een uniek en persoonlijk levensverhaal op film, dan zou ik het wel weten… En dan koop je die tv of loungeset toch de volgende keer?

 

Zijn je vooroordelen verdwenen en wil je een levensverhaal vastleggen?

Kijk dan eerst eens op mijn website voor meer inspiratie. Of neem meteen contact met me op en stuur me een mail op marjolijn@mijnverhaalopfilm.nl. Dan maken we een vrijblijvende belafspraak om jouw ervaringen, ideeën en plannen te bespreken en te onderzoeken of en hoe ik jou daarbij kan helpen.

Mijn hulp kan variëren van tips hoe je het zelf het beste kunt aanpakken tot dat ik bij jullie kom filmen om een deel van jullie levensverhaal vast te leggen op film of dat ik jullie eigen materiaal monteer tot een unieke, persoonlijke docu. Handig toch? Laat me weten wat jouw wensen zijn. Leuk om van je te horen!

 
 
 
Ik ben Marjolijn van der Veeken, videomaker van levensverhalen. Ik maak unieke en persoonlijke docu’s van mensen die vertellen over hun leven, hun familiegeschiedenis en hun levenslessen. Op mijn pagina levensverhaal lees je meer hierover.