Donderdagmorgen was ik bij de boekpresentatie van Simone Levie. Sonja Barend was daar te gast. Sonja vertelde over de gasten die zij destijds interviewde in haar televisieprogramma. Dat waren vaak ook gewone mensen, niet alleen maar BN’ers. Deze mensen vonden het leuk om te vertellen over iets wat hen bezig hield in hun leven.
Dit keer heb ik geen blog geschreven maar een korte video gemaakt over mijn werk als videomaker van levensverhalen. Wat voor band heb jij met familie? En wat weet je eigenlijk van dierbare familieleden? Weet je genoeg of wil je eigenlijk wel meer weten? Het gaat tenslotte ook om jouw familiegeschiedenis. Welke verborgen verhalen wil jij nog ontdekken? Bekijk eerst mijn video hieronder of doe meteen de gratis levensverhaal-check.
Verdwaasd en met tranen in mijn ogen staarde ik voor me uit met de telefoon in mijn hand. Twee dagen geleden hadden we gedag gezegd. Gedag omdat we een weekje op vakantie gingen. Toen leek er nog niets aan de hand. Ja, ze was wel moe, maar dat was ze meestal na een chemokuur. Ze wenste ons een fijne skivakantie. En nu belde mijn vader mij in Oostenrijk om te zeggen dat mijn moeder overleden was. Néé, hoe kon dat nou… Dat kon toch niet waar zijn… Mijn moeder!
Peter staarde door het raam. Hij dacht aan zijn moeder bij wie hij net op visite was geweest. Wat was ze een wijze en sterke vrouw. Samen met zijn vader en andere familieleden was ze in de vorige eeuw naar Nederland gekomen en hadden ze hier een leven opgebouwd. Familie is heel belangrijk in de Indische cultuur en Peter was blij dat ze zo’n goede band hadden. Wat hem wel verdrietig maakte, was dat zijn moeder en ook haar broers zo mondjesmaat antwoord gaven op vragen over het verleden. Hoe fijn zou het zijn om de hele geschiedenis van zijn […]
Andrea had al zeker vijf jaar klachten voordat begin vorig jaar duidelijk werd dat ze ongeneeslijk ziek was. Toen ze dat hoorden, maakten zij en haar man Frans eigenlijk alle rouwfasen door. Boosheid, verdriet en uiteindelijk berusting. Andrea is altijd zoveel mogelijk blijven doen. Samen hebben ze nog prachtige reizen gemaakt door Canada en Zuid-Afrika. Daarvan heeft Andrea echt intens genoten.
Oma Annie zette haar fiets in de schuur. Ze had net een heerlijke middag gehad op de tennisclub met haar vriendinnen. Ze hadden lekker getennist en daarna natuurlijk gezellig wat gedronken. Echt genieten zo’n zomerse dag. En morgen een rondje fietsen met haar beste vriendin. Het leven was mooi, ook al werden ze allemaal wel ouder. Alleen erg verdrietig was dat ze haar jongste dochter en twee kleinkinderen zo weinig zag. Sinds ze naar Hong Kong verhuisd waren, hadden ze maar weinig contact. Vooral de jongste, Daan, had zijn oma nooit echt leren kennen.
Monica staarde met betraande ogen naar buiten. Ze had net een telefoontje gekregen van het verzorgingstehuis waar haar moeder sinds 3 maanden woonde. Niet te geloven dat het zo snel was gegaan. Gelukkig had ze nog zo lang in haar eigen huis kunnen wonen. Ook al had de dementie haar steeds vergeetachtiger gemaakt, zolang ze haar dagelijkse wandelingetjes door haar eigen buurtje kon maken was ze gelukkig geweest. Nu moest Monica een begrafenis regelen zonder dat ze wist wat haar moeder precies wilde. Ze wist alleen dat ze begraven wilde worden in haar geboortedorp in Oostenrijk.
In gedachten verzonken reed Peter naar huis. Hij had de hele dag in de grote tuin van zijn bejaarde ouders gewerkt. Hij was moe: lichamelijk maar ook geestelijk. Het deed hem pijn om te zien hoe snel zijn 87-jarige vader ineens achteruit was gegaan. Tot voor kort nog heel energiek en nu in een paar maanden was hij een oude man geworden. Hoe lang zouden zijn ouders nog in hun unieke huisje met grote tuin aan de rand van het bos kunnen wonen? Hoe onwerkelijk dat ze er eens niet meer zijn…
